دیروز رفتیم جهیزیه خواهرمو چیدیم خونش به حدی بد بود دلم گرفته بود😭😭😭

عزیزم این چیزا درس میشه من ۱۸ سالم بود ازدواج کردم شوهرم ی ماشین داشت فقط هیچکس بهمون کمک‌نکرد رفتیم تو یه اتاق ۳۰ متری که نه آب داشت نه گاز اونم تو خونه مادرشوهر یه جشن مختصر گرفتیم از همون خونه هم ی سال نشده شبونه بیرونمون کردن تک سه سال چهار بار طلا فروختم از مامانم قرض کردیم کار شروع کردیم خدارو هزار مرتبه شکر الان همه چی داریم زندگی مون خوبه شوهرمم هرچی میخره میزنه به نامم میگه تو سختی با من بودی

عزیزم اینا به شانس ربطی نداره

من خودمم طلاق کم بود عروسی اینا هیچی

حتی رفتم خونه پدرشوهرم تو روستا

اینو از اول خود آدم نباید قبول کنه،قبل نامزدی باید تکلیف همه چی مشخص بشه

نباید کم کاری خودمون بزاریم پای شانس

خدا قبل از هرچیزی به آدم عقل داده

باید قبل عقد می‌رفتین دیدن خونه شما بی خیال بودین....برای طلا هم باید خونوادت اجازه ندن برن سرخونه زندگی تا وقتی طلا نگیره چون قول دادن ارزش خودتونو همین اول صفر کردید 

طلاق بهتر از این بود چرا اجازه دادید قبل اینکه وعده هاشو انجام بده عقد کنن...پس لطفاً گردن خدا ننداز کوتاهی از خودتونه