سلام. من بیست و هفت ساله و باردارم. یک دختر پنج ساله هم دارم. بیست ساله ازدواج کردم و همیشه از لحاظ عاطفی با شوهرم مشکل داشتم. احساس پشیمونی میکنم از انتخابش. چند روانشناسم رفتم ولی زیاد ادامه ندادم. شوهرم در کل عیب آنچنان بزرگی نداره ولی من از رفتارهاش خوشم نمیاد.کنارش شاد نیسم.اون درونگراست.امکان طلاق ندارم ولی زندگی هم نمیتونم بکنم. همینم باعث شده از درون خرد بشم اما به هیچکس هیچی نمیتونم بگم. خیلی احساس بدی دارم.خودش اینها رو میدونه ولی یا بلد نیس کاری کنه یا هم اعتقاد نداره به اینکه برای خوشحالی من تلاش کنه و معتقده من شکرگزار نیستم
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید